Vreemdelingendetentie staat in de belangstelling. Dat merkten wij als Amnesty Leeuwarden ook bij onze stand op het Plein van de Vrede op het Befrijdfingsfestival. Niet alleen tekenden ruim 450 mensen de petitie waarmee we staatssecretaris Teeven vragen vreemdelingendetentie alleen als laatste middel in te zetten, we hebben ook met heel veel bezoekers van het festival gesproken over het huidige beleid en onze bezwaren daartegen.

Vreemdelingendetentie is geen eenvoudig onderwerp om actie tegen te voeren. Het roept discussie op. Maar dat was ook een van de doelen die Amnesty met de actie op de veertien landelijke bevrijdingsfestivals wilde bereiken. Het zorgt ervoor dat er meer bekendheid komt voor het Nederlandse beleid. Dat dit ondanks de media-aandacht
voor het onderwerp nodig is, maakten de reacties op onze Wall of shame duidelijk. Op een groot doek naast de stand konden mensen een reactie geven op een aantal feiten over vreemdelingendetentie in Nederland.
Veel mensen reageerden met ongeloof dat de feiten over de situatie in Nederland gaan. Bijvoorbeeld wanneer ze lazen dat vreemdelingen voordat ze worden vastgezet naakt drie kniebuigingen moeten maken of dat Nederland ook kinderen en vreemdelingen met psychiatrische problemen opsluit onder een regime dat strenger is dan dat voor strafrechtelijk gedetineerden.

Lang niet alle bezoekers van het festival steunden onze actie. We kregen vaker dan voor andere acties nee te horen. Veel mensen gaven aan dubbel te staan tegenover het beleid. Ze delen onze mening dat ook vreemdelingen humaan behandeld dienen te worden, of ze nu nog in een asielprocedure zitten of bijvoorbeeld zijn uitgeprocedeerd maar niet terug kunnen naar het land van herkomst omdat dit ze niet terug wil nemen. Maar we kregen ook vaak de reactie dat detentie deel uitmaakt van het risico dat vreemdelingen zelf hebben genomen door naar Nederland te komen. We hebben in veel gesprekken kunnen uitleggen waarom Amnesty International vindt dat eerst naar alternatieven als een meldingsplicht gekeken moet worden, voordat vreemdelingen worden vastgezet. We hopen dat we mensen met onze actie aan het denken hebben gezet.

De Wall of shame is inmiddels met de petitielijsten verstuurd naar het hoofdkantoor in Amsterdam. Het plan is de Walls of shame van alle festivals op het Binnenhof in Den Haag op te stellen. De actie Ik schaam me diep loopt nog even door. U kunt nog tekenen op de website van Amnesty. Daar vindt u ook de verhalen van een aantal vreemdelingen die in detentie hebben gezeten.